Мяжа.
А з абодвух бакоў – па крыжу.
А ты – пасярэдзіне хочаш застацца.
Зямля пад нагамі ў крыві, бы кажух
Табою паднятага ў бойку паўстанца.
Часіны крывавыя –
крылы даюць.
Але адчувальней для сэрца –
улада.
Паплечнікі плюнуць,
але – не заб’юць.
(Вятры забіваюць заўсёды крылатых.)
Крыжы – скрыжаваныя, быццам мячы,
Цвікамі зьяднаны,
як дрэва, – і рукі...
Ты люд бласлаўляеш.
Ён грозна маўчыць.
Ты молішся небу –
а зь неба –
ні гуку.
|
|
